Kou, ballen en vocht.
Heino. Een Sallands dorp in de gemeente Raalte. Kenmerkend gemarkeerd door de Nicolaaskerk, die pontificaal in het centrum op de rotonde staat. Overigens is deze kerk een van de weinige waterstaatskerken in Overijssel.
Heino is niet toevallig de thuishaven van vv Heino, de lokale voetbaltrots. Vroeger ook bekend onder o.a. de namen Heinose Boys, HEVO en S.C. Heino. De fusie van laatstgenoemde clubs in 1969 resulteert in het huidige vv Heino.
Ook in 1969: Neil Armstrong zet als eerste mens voet op de maan. Toeval? Ik weet het niet… Maar dat geheel terzijde.
De laatste keer dat wij voetballend mochten optreden in Heino was het guur en koud. Snijdend koud zelfs. Vanavond was het wederom koud. Minder guur maar de aanwezige toeschouwers (neutraal of bevooroordeeld) hadden er een zware dobber aan om warm te blijven.
Er kon nou ook niet gezegd worden dat de warmte van het speelveld afstraalde, zodat e.e.a. wat draaglijker werd.
Maar geen geklaag. Eindelijk mochten de 7×7-schoenen weer aan. Corona lijkt verdwenen, onze ‘vrijheid’ is grotendeels terug. Al zullen ze daar in Oekraïne op dit moment anders over denken.
Er waren weer een aantal teams opgetrommeld om te gaan strijden om de meest begeerde trofee voor de oudere voetballers: een kan bier.
Op de dames van Be Quick’28 na, was iedereen present. Plaats van handeling: Heino dus.
Voor ons waren als tegenstander uit de koker gerold: CSV’28, SVI, ZAC en VSW.
Jan Klein Wentink mocht weer keepen, Ronald Morsink zette de lijnen weer uit, Byong te Winkel streek de plooien weer glad, Henri Eikenaar stoof weer op langs de zijlijn, Marco Bos coachte zich weer suf, Frank Schut jutte iedereen weer op, Elbert van den Ende plakte weer de pleisters, Emiel Scheffer frummelde zich er weer langs en Essam Marzouk schoot ze er weer in.
Met dit stel kan je maar zo de eerste plek pakken. Maar niet op dit toernooi. De verschillen waren dit keer miniem genoeg om nét naast de prijzen te grijpen.
CSV’28? 1-3 verlies. Fraaie goal van Essam. Een wippertje over de keeper.
SVI? 1-1. Marco verzilverde soeverein een terechte strafschop.
ZAC? 1-2 verlies. Elbert redde de eer.
VSW? 2-2. Na een wervelende start met goals van Elbert en Essam, trapten we er toch weer in: in de slotfase de winst uit handen geven. Zou Windesheim in Duitsland liggen?
‘’Als de punten niet gaan komen, stroomt het vocht wel uit de pomp”.
Deze strofe uit het clublied van vv Heino paste ons wel. De achtste plek viel ons ten deel. Belangrijk? Nee. Fijn om weer te voetballen? Ja. Zoals altijd hadden de thuisblijvers ongelijk.
Het volgende toernooi is vrijdag 1 april bij ZAC.
Graag tot dan!
Berry Koens
Recreanten 3
4 maart 2022
