De kampioenswedstrijd! Tegen de nummer 4 van de competitie. Een hele zware tegenstander. Batavia Lelystad.
Het begin onwennig. We kwamen moeizaam uit de startblokken. Lelystad zat er kort op. Dit waren we niet gewend. Maar toch scoorden wij vrij snel de 0-1!
Daarna werd het knokken. Vechten en strijden. Lelystad was feller en gretiger. Ze kregen de overhand. Ze kregen kans op kans. We proberen onze meiden te coachen. En we deden kleine omzettingen. Maar we kwamen niet in ons spel. De eerste helft was een slijtage slag. En die wonnen we op doelpunten. Maar verloren we mentaal.
De tweede helft gingen we 4-4-2 spelen om meer grip op de wedstrijd te krijgen. Dat lukte. We speelden stukken beter. We kregen kansen. Maar zijn ook. Lisa redde. En nogmaals. Ze redde ons bijna naar het kampioenschap. Nog 15 minuten.
We waren er bijna. Maar we waren er nog lang niet. Lelystad was sterk. Maar wij kregen ook veel kansen. 0-2! Goals, Sienna, op voorgeven van Yadaira. Maar afgefloten. Buitenspel. Maar dat kon niet! De scheids was resoluut. Incasseren dus. En weer verder.
En toen gebeurde het onvoorkombare. 1-1 😭😭😭 Nee!!!
Het werd knokken. Alles geven. 200 % voor onze trots. Voor Be Quick. Voor het prachtige seizoen. Maar het lukte niet. Yadaira kansen, Kylie kansen. We speelden goed voetbal op het eind. Maar het lukte niet.
De champagne stond al koud en de beker was al bijna ingegrafeerd. Maar beide konden terug in de (koel)kast.
Het was voorbij.
Niks… We konden niks zeggen. We waren verslagen. We waren kapot.
Toch met z’n allen nog even lekker gegeten bij de Bluefinger. Want de meiden hebben het verdiend na zo’n fantastisch seizoen.
Bedankt team. Volgende competitie herkansing.
Fijn weekend!
