’S Ochtends vroeg, op een onstuimige herfstdag in oktober, buiten nog donker, trad de MO13-1 aan tegen Berkum op veld 1. Iedereen zou een spannende en wervelende voetbalshow te zien krijgen. Puntje van je stoel werk. Eentje die je af en toe meemaakt en waarvan je hoopt dat die de goede kant op valt.
‘We zouden wel even winnen’, dachten we. Maar het liep anders. We begonnen heel erg onwennig en traag aan de wedstrijd. We liepen achteruit. Yadaira en Mandy ontbraken en Feline en Kylie kwamen ons versterken. Inmiddels vaste spelers in ons team . We probeerden wel te voetballen, maar we kwamen al snel op achterstand, 1-0. Slordig aan de bal, verkeerde positionering en slechte dekking waren de reden dat we niet lekker begonnen.
We speelden erg aanvallend en dat wilde ik zo houden. Want als wij eenmaal aanvallen zijn we niet te stoppen. We kregen na 10 minuten grip op de wedstrijd. Maar Berkum had een paar sterke, grote spelers op het veld staan.
Lisa stond op. Als aanvoerder nam ze het team op sleeptouw. De tegentreffer wakkerde vuur in ons aan. We kunnen hier toch niet gaan verliezen? We begonnen te vlammen. Het sterren ensemble kwam op stoom. Kylie werd wakker, haar benen begonnen te werken. Noor kreeg vleugels. We gingen voor de winst
1-1: LISA
Maar toch, door pech achterin bij ons scoorden zij de 2-1. En dat terwijl wij veel beter speelden. Hun counters waren gevaarlijk en daarom besloten we toch weer terug te vallen op 4-3-3. We hadden weer pech, 3-1
Na de rust waren we vastberaden dat we dit niet zouden laten gebeuren. We waren gefocust, gemotiveerd en vol vertrouwen dat we beter konden. En dat konden we. In de tweede helft legden we aanval na aanval op de mat. Isabelle had, in tegenstelling tot de eerste helft, alles 200% op orde achterin. Waar zouden we zijn zonder haar. Voorin voerden we wat wijzigingen door en we gingen strijden. We kregen kans op kans, de ene 100% kans na de andere.
Onder leiding van Minas, Jules, Lisa en Kylie vochten we ons terug: 3-2! Wat een spanning! We kregen weer de ene na de andere kans en we dolden de tegenstander. Iedereen speelde op z’n best. Feline was top, maar raakte jammergenoeg geblesseerd en moest er af. We moesten druk zetten. We wilden winnen. We bleven geloven en gaan. We gingen een soort 3-3-4 spelen en we namen alle risico. Maar het lukte niet. Hij wou er niet in
De tijd tikte weg en we hadden nog maar 5 minuten. Kans na kans ging mis. Zou het dan toch niet lukken? Maar toen, vlak voor het eind: 3-3 De meiden waren door het dolle heen! Ze flikten het! En er was nog tijd…
Lisa had de 3-4 op de slof maar schoot op de keeper, Kylie kwam alleen voor de goal en zou toch scoren? Nee . Het mocht niet zo zijn.
Maar dan toch, in de dying seconds, ver in blessuretijd, wat iedereen voor onmogelijk had gehouden: 3-4 Isabella!!! De ster van de wedstrijd! Verdiend! Zo erg verdiend De ontlading is enorm, alsof ze het WK hebben gewonnen. Wat een emotie! Ze hebben zich kapot gestreden. Ze gaven niet op. Dit is waarom we zo van voetbal houden. Dit is waarom we elke zaterdagochtend om 7 uur uit bed gaan, ook als het vriest en het veld een modderpoel is. Dit is de MO13-1 van Be Quick!!
6 uit 2, en doorrrr!
Fijn weekend allemaal!
