Wedstrijdverslag 01-06-’24 – de laatste wedstrijd van het seizoen tegen WVF
Match day. Finale dag. De ontknoping. Het team was klaar voor WVF. Die moeten we kunnen opvreten.
Vanaf minuut 1 was het een galavoorstelling. Goeie combinaties. Veel dreiging en meteen raak: Marte 0-1 We klapten er op. De twee matige wedstrijden van afgelopen weken spoelden we weg met lekker voetbal, met kansen en met goals.
0-2 Marte! En meer kansen. WVF probeerde wel, maar kwam er maar zelden doorheen. Met hulp van gelegenheidsbacks Feline en Karlijn hadden we achterin volle controle. Maar ook Jules was weergaloos. Cato ook ijzersterk. Yadaira top. De meiden zaten op hun niveau. We domineerden de eerste helft. 0-3 Marte!! Hattrick!! Loepzuiver. Bal mee naar huis.
In de rust met name lof en waardering voor het goede spel. Misschien iets beter nog in de passing. Iets meer controle. Maar we waren op kampioenskoers.
De tweede helft begon wat stroefjes en WVF kreeg zowaar kansen. WVF geloofde er een beetje in. Achteraf hoorde ik dat een aantal meiden van WVF niet wilde spelen vandaag omdat zo zoveel ontzag en angst voor Be Quick MO15-1 hadden. Wij zijn in hun ogen de best voetballende ploeg… waar hebben we dat meer gehoord.
Waar WFV een goaltje verdiende, declasseerde Yadaira ze met de 0-4. Die was raak. Toch kreeg WVF een opsteker voor het harde werken. En dat verdienden ze ook. Een mooie goal, 1-4.
Toen kwam het einde eraan. Het einde van een tijdperk. Een tijdperk met twee spelers die we altijd gaan onthouden. Spelers die ons ver hebben gebracht. Spelers waarvan ik echt hoop dat ze zich gewoon weer aanmelden voor de sport waar ze zo goed in zijn. Het spel waarmee ze iedereen van hebben doen genieten. En de sport waar ze veel van hebben geleerd. Een jaar of 4 geleden begon onze reis (althans in ons team). Inmiddels 2x kampioen en 1x toernooikampioen. Een aantal 2e plekken. Altijd beiden vol gas. Altijd beiden alles geven. Alles geven voor hun team. Alles geven voor hun club. Nooit gezeur. Gewoon voetballen. Echte teamplayers. Ze zitten in mijn hart en ik denk ik die van ons allemaal. Tot ziens Janna en tot ziens Jules!! We love u. 2 publiekswissels die met een staande ovatie werden binnengehaald. Twee prachtspelers die een mooie voetbalcarrière hebben gehad. Hopelijk herinneren jullie je deze tijd voor altijd! Respect Janna en Jules!
Goal!! Of toch niet. De scheids fluit af omdat twee spelers van WVF aan het vechten waren met elkaar. Onterecht dus. Meiden ontevreden. Marte met name boos. Dat gaf even een extra stukje motivatie aan haar. Ze kreeg de bal op het middenveld. Ze dacht geen moment na. 2 passen, aanloop en een magistrale treffer van buiten de 16. Terecht. 1-5.
Als we dachten dat Marte’s goal de mooiste was, dan hadden we het mis. Want we hebben natuurlijk iemand in het team die denk ik inmiddels het beste schot van heel Be Quick in de benen heeft. Siennaaaa!! 1-6, van randje 16, snoeihard, loepzuiver in de rechter bovenhoek. Die goal zou Lisa zelfs niet hebben kunnen tegenhouden.
We waren (weer) veruit de beste op het veld. We waren in extase van ons eigen spel. Zo voetballen voelt heerlijk. Goed zijn in je sport en spel is gewoon nice! We hadden nog kunnen uitlopen. Maar het was klaar. Scheids floot. Meiden blij. Zijn we kampioen? Wat zal er gebeuren met de gestaakte wedstrijd tegen Kampen? Zijn we er? Gaan we de laatste 8 minuten nog uitspelen?
Het was een mooie ochtend. Een heerlijke voetbaldag en een prachtig seizoen. Ik ben blij dat sommige meiden hebben besloten alsnog te blijven. We hebben flinke ups en downs gekend. Het team viel bijna uit elkaar. Maar we zijn voor elkaar blijven knokken. En er in blijven geloven. Het was niet makkelijk voor ons als staf. Maar het was uiteindelijk wel helemaal de moeite waard voor mij, Martijn en Ben. Allemaal bedankt voor jullie support (en hulp).
Er is maar 1 winnaar dit seizoen en dat zijn wij!
Fijn weekend allemaal en tot op ons toernooi 15 juni!
_______________
Wedstrijdverslag 13-06-’24 – hervatting van de gestaakte wedstrijd tegen Go Ahead Kampen.
Twee weken later. De laatste 8 minuten! De tactiek was duidelijk. We hadden o.a. de aftrap oneindig geoefend. Het was alles of niets. We waren er helemaal klaar voor. Volgens mij had iedereen een mega gespannen week. En daar stonden we. Maar het zou nooit zo ver komen.
Kampen kwam niet opdagen.
Officieel moeten we wachten op de knvb.
Maar we zijn gewoon kampioen. Want Kampen is niet komen opdagen. Dat betekent 3-0 winst voor ons, óf de tussenstand wordt de eindstand (3-2). Either way zijn wij kampioen.
Eindelijk, na de tweede plek anderhalf jaar geleden in de laatste wedstrijd tegen Wythmen, na het dispensatie debacle met Dalfsen. Na er zo vaak net naast te grijpen. Stonden we nu voor de tweede keer in ons bestaan op de hoogste trede aan het einde van de rit.
En verdiend. Zo verdiend! Want waar deze groep doorheen is gegaan afgelopen tijd. En hoe ze hebben geknokt. Hoe ze alles hebben gegeven. Hoe ze elkaar soms niet konden uitstaan. Maar toch voetbal en het team voorop stelden.
Hoe, in de laatste wedstrijd Marte wordt opgehaald, 250 kilometer verderop van school, excursie door haar moeder ( respect Marleen), om vervolgens niet te hoeven spelen. Maar deze ontknoping wel heeft mogen meemaken. Dat is tekenend voor dit team. Dat is tekenend voor de MO15-1 van Be Quick.
Het feit dat Jules en Lilou toch blijven. Dat is hoe sterk de binding van het team is.
We hebben dit verdiend, ik ben trots op jullie meiden, trots dat het project weer is geslaagd. Dit zijn de mooiste momenten van het seizoen.
Dank staff, Martijn, Ben en ook Pieter de afgelopen tijd.
Dank spelers. Met zo’n team wil ik ook gewoon weer door volgend jaar. Op jacht naar meer prijzen!! Hopelijk zaterdag al!
Dank ook legioen!
Bedankt,
Narayan de With
