De topper! Tegen titelkandidaat WVF. Dit zou misschien wel eens de sterkste tegenstander van het seizoen kunnen zijn. We waren met een voltallige selectie, zonder leenspelers. Wel met sommigen nog een beetje ziekjes of net ziek geweest.
We begonnen met een sterk verdedigend blok. Cato als verdedigende middenvelder om de as te bewaken. Michelle links en Praise rechts om hun flanken te neutraliseren en Jules en Saar als tweemansblok erachter om alles wat door kwam weg te werken.
Daarvoor een sterk middenveld met veel technisch vermogen. En voorin het spitsenduo Yadaria en Kylie. Voor de snelle uitbraak. Lilou had een dynamische rol waardoor we een overtal situatie probeerden te creëren.
De eerste twintig minuten waren top. We gingen redelijk gelijk op qua kansen, maar je voelde dat wij de bovenliggende partij waren. De eindpass was vaak nog niet goed genoeg, maar toch werden Kylie en Yadaira regelmatig op pad gestuurd richting de keeper. En dat gaf dreiging. Maar WVF was sterk. Wij kregen kansen, maar hij wilde er niet in. Onze spelers vonden elkaar. Dat was goed.
Na 9 minuten spelen was het raak. Yadaira!! 0-1. Super belangrijk! Na twintig minuten moesten we noodgedwongen meermaals wisselen door kleine blessuretjes. Dat was even schakelen. Spelers op plekken die ze niet gewend waren. Cato noodgedwongen naar achteren. We waren de draad kwijt. De bal ging niet meer rond en het werd chaos.
Met moeite trokken we de eerste helft over de streep. We wisten dat als we hier gewoon goed bleven voetballen WFV eerder dan ons moe zou worden. Ze hadden weinig wissels en zieke spelers.
De tweede helft begonnen we weer zoals de eerste. Het ging lang gelijk op. We vochten. Onze verdediging was fantastisch. We kregen veel kansen tegen. Maar weinig 100% kansen. We hielden WVF net buiten de 16. Lisa moest echter wel (te) vaak ingrijpen.
WVF verdiende een goal. Maar die kwam niet. Een kwartier voor tijd begonnen wij, zoals we al hadden ingeschat, weer de overhand te krijgen. WVF begon te mopperen op zichzelf. Spelers raakten geblesseerd en vermoeid. Wij waren nog fit. Lilou er weer in. Noor lekker op dreef. We voelden dat we hier iets moois gingen neerzetten.
We waren ontketend de laatste 10 minuten. Meerder kansen. Het zou eerder 0-2 worden dan 1-1. Of toch niet? Nog een grote kans voor WVF, maar ook die werd niet benut. Toen was WVF gebroken. 8 minuten extra tijd bracht ze ook niks meer. Wij controleerden. We overwonnen WVF en ook onszelf. Want op karakter hebben we als 1 team gespeeld. Altijd ruimte voor verbetering. Maar deze pot was erg belangrijk. 3 oh zo belangrijke punten in de pocket!
We staan nu tweede in de stand achter SEH, dat een wedstrijd meer speelde. Op naar weer een overwinning!!
Narayan de With
