Wedstrijdverslag 10-12-’22
Na vorig jaar kampioen te zijn geworden mocht het dit jaar voor de winter niet lukken bij de MO15-1.
Nou. Daar gaan we. Ik moest mezelf even oplappen hiervoor. Geen fijne 24 uur op het gebied van voetbal qua resultaten.. Maar mij valt het kampioenschap missen met ons team misschien nog wel zwaarder dan het Nederlands Elftal gisteren.
Met trots kan ik wel stellen dat we vandaag een demonstratie hebben gezien van waar we als groep zo hard voor hebben gewerkt. De meiden hebben het hele seizoen gefocust getraind, mijn mede coaches hebben met volle overgave hun trainingen gegeven. En ik heb geprobeerd de filosofie en tactiek te bedenken en er een team van te maken. Maar uiteindelijk hebben de meiden dit fantastisch tot uiting gebracht.
We speelden vanaf minuut 1 met veel druk op de bal. We waren balvast en we creëerden kansen. Het veld was niet makkelijk. Het was koud, glad en hard.
Lisa op de goal. Massive! Wat een topper. Zoveel dank voor jouw inzet en opoffering dit seizoen. Jij bent onze motor en ons karakter.
We voetbalden goed. We kregen grote kansen. O.a. Lilou was helemaal ontketend. Ze speelde met zelfvertrouwen. Technisch perfect. Enorme dreiging, keer op keer weer.
Achterin was het soms spannend. Want de tegenstander was snel, groot en sterk. Allemaal tweede jaars. Ze waren vlijmscherp in de afronding en dat zouden we weten. Ze scoorden .
Toch bleven we voetballen en voetballend oplossingen vinden. We waren technisch en tactisch sterker. Maar soms moet het ook mee zitten. En dat deed het niet.
Bal snoei hard op de lat. Lilou! Kansen vanuit voorzetten. Kylie en Cato. Alle meiden speelden top.
Naar we scoorden niet… En zij wel. 2-0 achter. Maar we gaven niet op! We toonden veerkracht. En karakter. We waren achterin de baas. We kregen weer kans op kans. Maar de tegenstander bleef loeren op de counter.
Jules was weer fenomenaal. Balvast. Strijdend. Wat moeten we zonder haar. Bella was een beest. Ze pakte elke bal achterin. Minas sterk. Vooral toen ze zich ging bemoeien met de aanval.
Marte scoorde!!! 2-1. De spanning was helemaal terug. Maar we moesten hier winnen. Bij winst waren we bijna zeker kampioen.
We drukten door. We gingen er vol op. We namen risico. Verdedigde eraf, aanvaller erin. Alle risico. Zou het nog kunnen? Het leek zo ver weg. Maar het kon nog. We zaten in de flow. Mentaal waren we aan het winnen. Het publiek werd gek van de spanning.
Penalty! 2-2. Noorrrrr
Nu nog 1. Nog 5 minuten. Volle bak. Gas erop. 200% gaven de meiden. We namen ook alle risico. En tsja, dan kan 1 counter fataal zijn.
Het onvermijdelijke gebeurde. 3-2…
Lege handen. K****tzooi.
Desalniettemin zijn wij super trots. De meiden hebben zooooo veel karakter getoond. En ook de bankzitters van vandaag zijn zo belangrijk geweest dit seizoen. Dit hebben we samen gedaan. We zijn een top team geworden. Dat mensen van de bank doet opspringen. Dat ons elke zaterdag ochtend weer meeneemt in extase en in een spannend avontuur.
Had ik al gezegd dat ik trots ben?
Bedankt mede coaches, bedankt spelers. Bedankt ouders! Volgend jaar staan we er weer
Fijn weekend!
—
Met vriendelijke groet,
Narayan de With
